Κλέων Αρζόγλου-Εγώ και ο Θείος Χάρις

Υπάρχουν βιβλία που θα ήθελες να έχεις γράψεις, άλλα που θα ήθελες να γνωρίσεις τον συγγραφέα τους και άλλα που θα ήθελες να τα έχεις ζήσει. Στην τελευταία αυτή κατηγορία ανήκει και το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Κλέωνα Αρζόγλου «Εγώ και ο Θείος Χάρις».
Είναι ένα παραμύθι για μεγάλους, ένα ταξίδι από την Ελλάδα της δεκαετίας του ‘60 και την έναρξη της δικτατορίας, στην Ευρώπη του Μάη του ‘68 και της διάχυτης επαναστατικότητας, και από εκεί στην Ανατολή των αισθήσεων και των παραισθήσεων στην μυστικιστική Ινδία των μπάμπας και τέλος πάλι στην Ελλάδα. Ένας κύκλος που επαναλαμβάνεται, μία επανάληψη λαθών και παθών μέχρι την συνειδητοποίηση και τη λύση του. Μπορεί να παρομοιαστεί με αρχαίο δράμα, ο πρωταγωνιστής υποφέρει και υφίσταται τη μία κακοτυχία μετά την άλλη φτάνει στο ναδίρ ένα βήμα λίγο πριν την καταστροφή και τότε σαν από μηχανής θεός εμφανίζεται ο θείος Χάρις ανατρέπει την προδιαγεγραμμένη πτώση και τον βοηθά να αναδυθεί και να φτάσει στην αυτογνωσία. Είναι μια σύγχρονη Οδύσσεια που εκπληρώνει το τρίπτυχο sex, drugs and rock n’ roll χωρίς όμως να φτάνει στην χυδαιότητα, με έναν «Οδυσσέα» που ξεπερνάει τα εμπόδια που του παρουσιάζονται με όπλο του την αθωότητα της νιότης του, το χιούμορ του και την καλή του τύχη.
Είναι το πρωτόλειο του Κλέωνα Αρζόγλου, αλλά σε τίποτα δεν δείχνει απειρία αντίθετα πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο βιβλίο με όπλο του το στιβαρό περιεχόμενο. Από τεχνικής πλευράς πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με ρέοντα λόγο, χωρίς να κουράζει ή να πλαταίνει αντίθετα σε κρατά σε μία συνεχή ένταση αφού το ένα γεγονός διαδέχεται το άλλο με υψηλές ταχύτητες.
Σε κάποιες ηλικίες θα φέρει μνήμες του παρελθόντος, τα νεανικά όνειρα που κάποτε είχαν αλλά και τα ιδανικά που κάπου χάθηκαν στην πορεία της ζωής, οι νεότεροι θα γνωρίσουν τη δεκαετία της αμφισβήτησης με τις πολιτικές και μουσικές προεκτάσεις της, και σίγουρα θα ζηλέψουν αυτούς που την έζησαν. Το σίγουρο είναι ότι όλοι οι αναγνώστες θα ζήσουν ένα μοναδικό ταξίδι που στο τέλος του ίσως τους βρει με ένα χαμόγελο μελαγχολίας.
Εν τέλει είναι ένα βιβλίο για τους ταξιδιώτες της ζωής αυτούς που ξέχασαν να μεγαλώσουν και να συμβιβαστούν με την αποστειρωμένη σύγχρονη εποχή, και εκείνους που τώρα ανακαλύπτουν τον κόσμο.