Περί Ψευδωνύμων

Γιατί οι άνθρωποι που γράφουν συνηθίζουν να χρησιμοποιούν ψευδώνυμα, τι τους οδηγεί στο να εγκαταλείψουν το όνομα τους; Δεν θέλουν να εκτεθούν, θέλουν να προστατευτούν πίσω από το προσωπείο ενός άλλου ή μήπως θέλουν να δημιουργήσουν ένα alter ego, να «γεννήσουν» έναν άνθρωπο με προσωπικότητα, ενδιαφέροντα πολλές φορές αντικρουόμενα με τα δικά τους; Δύο είναι οι περιπτώσεις που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα και με εντυπωσίασαν, οι οποίες συγκαταλέγονται στον χώρο της λογοτεχνίας. Η πρώτη αφορά το Φερνάντο Πεσσόα ο οποίος έπλασε δεκάδες άλλους συγγραφείς με ξεχωριστή προσωπικότητα ο κάθε ένας και ξεχωριστή διαδρομή στην πορτογαλική λογοτεχνία. Η δεύτερη αφορά τον(τους) Luther Blisset (με γνωστότερο βιβλίο τον Εκκλησιαστή), η συγκεκριμένη ομάδα αυτοπαρουσιάζεται ως τρομοκράτες του πολιτισμού και επί μία δεκαπενταετία καταφέρνουν να ξεγελάσουν τόσο τα ΜΜΕ όσο και εκδοτικούς οίκους. Εκ διαμέτρου αντίθετες όσον αφορά τα κίνητρα με κοινό όμως παρανομαστή τη χρήση ψευδωνύμου. Και ερχόμαστε στο σήμερα με τη δημιουργία ενός παράλληλου, στον πραγματικό, διαδικτυακού κόσμου που το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα nickname για να πολιτογραφηθείς. Μήπως τελικά αυτός είναι ο ρόλος των bloggers, να δημιουργούν ψηφιακές προσωπικότητες που θα αφήσουν το αποτύπωμα τους στο διαδίκτυο;